A frog and a fish

Astrids enthousiaste duikverhalen maken Ellen warm om het zelf ook s te proberen in de diepe blauwe zee. Met 7 snorkelaars, 3 andere duikers, 2 instructeurs, een schipper, massa's materiaal en onszelf zit het bootje lekker vol. Na een half uur op de woeste golven bereiken we onze eerste dive site Koh Si. Astrid duikt het water in met de ervaren duikers onder leiding van halvegare Huw (gisterenochtend schrok die zich een bult wanneer hij bij het opstaan ineens een nieuwe tattoo op zijn borst ontdekte. Need I say more?). In het groepje zitten ook 2 zatten die voortdurend zoek raken en hun eigen koers varen. Twee (2!!!) Hawks Bill Turtles maken alles meeeeeeeer dan goed!

Dan een ander paar mouwen. Ellen. Ze krijgt instructeur Michael om voor haar te zorgen. De voorbereidingen aan boord lopen vlot maar in het water (Ellen noemt het de diepte = 5m) neemt de angst het over. Ze probeert Michael met alle mogelijke signalen te overtuigen om te stijgen maar geen sprake van. Michaels motto luidt immers 'you have to jump over your own shadow'. Ze raakt in paniek, snakt naar adem maar de ratio wint het van de emotie en ze weet zichzelf te kalmeren. Ondanks de doodsangsten is er ook een béétje genieten bij. Het verlangen om gewone lucht in te ademen wordt te groot en na 37 minuten keert ze als emotie-bom naar de oppervlakte. Bleek. Beven. En eindelijk met woorden kunnen zeggen hoe bang ze was. Het duurt gans de dag om te bekomen. De twijfel of ze de 2de duik wel zou aandurven slaat toe. Een mooie baai vormt het kader voor een lekkere thaise lunch, in tegenstelling tot alle andere maaltijden heeft Astrid de grootste appetijt en krijgt Ellen amper een hap door haar keel. Ondertussen heeft Ellen zich moed ingesproken om die tweede duik ook een kans te geven.

Astrid verlaat het zotten-groepje en sluit zich voor de volgende duik bij Ellen en Michael aan. Koh Talu is onze spot (voor Ellen: 'next place of horror')! Ondanks 1 begeleider aan iedere kant en de fascinerende onderwaterwereld (clownfish, boxfish, koralen, zee-egels, anemonen,...) blijft het een beetje aftellen tot we boven zijn. Ellen is een ervaring rijker, Astrid is apetrots want 13m is niet niks!

Terug op de veilige boot worden we geëvalueerd door Michael; hij vertelt ons dat dive-instructors een onderlinge code hebben om beginnende duikers te categoriseren. A goat (de hopelozen), a frog (degenen met potentieel want a frog can turn into a fish) en a fish (de naturals). In our story: a frog and a fish.

5 november houden we heel rustig: uitslapen, spelen met de lokale superschattige kindjes, souvenir shoppen, Thaise massage en uitgebreid dineren! And that's what we call a holiday!

Na regen komt zonneschijn

We laten voor Zack & Happy nog hun favoriete snoepjes achter in hun kralen-kraampje en kruipen dan voor de komende 10 uur in taxi's, ferry's, busjes en tuktuks. We worden van pier naar pol verwezen en na een tijdje vinden we de gevleugelde woorden 'sebiet tuktuk op a moawle' (vrij vertaald: 'sebiet slaag oep a bakkes'). 2 uur werden er 4, 4 uur werden er 6 en 6 uur werden er 8. Gewapend met MP3 en leesboeken slijten we de uren. We arriveren in Thailand!!! Wat een wending in het verhaal! We hebben niet eens een reisboek van deze streek..

De eerste dag heeft Krabi vooral regen in petto maar wij zijn creatief en laten onze kop niet hangen. Pang – een hele vreugdevolle jongedame – weet ons hart te winnen met een warme chocomelk en een goed plan: ze zet ons op de boot met Pong (zo noemen we haar vriend voor de gemakkelijkheid) die ons meeneemt naar een mangrove en een vissersdorpje. Met de paraplu in één hand en de kodak in de andere krijgen we een rondleiding die vele indrukken nalaat. 't Leven is er puur en eenvoudig. Na de natuur, tijd voor een culinair hoogstandje: een Thaise cooking course. Op de night market kiezen we met zorg onze ingrediënten (we proeven van een kokosnoot!), Pang leert ons de kneepjes van het vak en na anderhalf uur staan er 3 heerlijke gerechten op tafel: prawn soup, chicken in red curry, chicken in sweet peanut sauce. Met liefde gemaakt, dat smaakt..

2 november

1237 treden staan er ons te wachten: we gaan de Tiger Cave bezoeken, een boeddhistische gebedsplaats op de top van een heuvel. Wanneer we door de straten van Krabi op zoek gaan naar transport zien we een bekend gezicht: Pong (Adam)! We nemen hem onder de arm als gids en beginnen aan de heuse klim. Vakantie noemen ze dat dan.. :). Na een half uur puffen,zweten en apen spotten bereiken we ook 'enlightment'. Onze inspanningen worden dubbel en dik beloond.. we krijgen een panorama van 360° en indrukwekkende gouden stupa's en buddha's. Zelfs de zon komt een kijkje nemen en in het zonneke glimt het eens zo mooi!! De afdaling doen we al huppelend. Terug in Krabi-city: Adam verplicht ons bijna om zijn lunch te betalen (in zijn dorp!) en we gooien het op een akkoordje: hij betaalt de boot, wij zijn nasi. In plaats van na de lunch terug te brengen trakteert hij ons op een boottocht uit de duizenden. Onbetaalbaar. We gaan de niet-toeristische kant uit en zien 'het leven zoals het is'. Brede rivier omzoomd door mangrove, hier en daar een drijvend vissershuisje.. Adembenemend. We worden er stil van.. Adam drijft de snelheid van het bootje en probeert ons te imponeren met precisie-stuurwerk in de smalle mangrove-wouden. We like..

Na de inspanning en de opspanning, tijd voor de ontspanning: tijdens een uur echte Thaise massage wringen 2 verwenners ons in alle bochten. Het is niet altijd duidelijk welk lichaamsdeel de masseerder gebruikt maar dat zal ons worst wezen. Astrid wordt onder handen genomen door een transseksuele man. Wanneer mijn t-shirt na enig rek- en strek-werk omhoog kruipt, fluistert hij/zij me met zachte lage stem toe “it's ok, I'm a lady too”. “No worries, mate!”, ga gerust door.

3 november

de sfeer zakt onder het vriespunt: de weersvoorspellingen beloven overstromingen, tyfoons, storm, orkaan en alles door mekaar en de locals kunnen ons geen duidelijkheid geven. Moeten we vluchten naar Kuala Lumpur of is het een storm in een glas water? De moed haalt het van de angst en we blijven in de regio! En enkele uren later blijkt dat een top-beslissing..

De eilanden in de verte liggen in de zon, dat is ons doel! Een vrouw-in-panterbroek beheert de bootjes en in de discussie over de prijs moeten we het onderspit delven. Gelukkig kunnen we onze trots soms aan de kant zetten want het paradijsje waarin we belanden is onbetaalbaar.. Helder water, wit poederzand, de warmte van de zon, omgeven door beboste eilanden.. De schipper dropt ons boven enkele koralen maar na welgeteld 3 minuten is 't al panic-in-paradise: Ellen heeft zich gestoten aan een zwarte zee-egel met 3 inkt-puntjes in haar voetzool als resultaat. De schipper treedt kordaat op en begint met verroeste ijzerdraad te koteren dat het een lieve lust is. Astrid leidt af met 'Hips don't lie' van Shakira maar het is te pijnlijk en we vragen de 'arts' om zijn ingreep te staken. Niks kan onze pret bederven, we're in paradise remember? Hij brengt ons naar een andere baai waar de ondewaterwereld voor ons opengaat: zee-komkommer, anemonen, krabben, zee-egels (again!), en vele kleurrijke visjes. Op een moment dat je denkt dat het niet meer beter kan, this happens. We zijn gelukzakken en beseffen het maar al te goed. We organiseren nog een P-magazine fotoshoot om het af te ronden, zo'n setting schreeuwt erom! Als laatste van de bootjes keren ook wij terug naar het vasteland. Vannacht slapen we in een traditioneel Thais rieten hutje. Vroeg onder de wol (onder de ventilator) en muggennet want morgen gaan we duiken!!

Little Paradise Lankawi

We nemen (in de vroege uurtjes) afscheid van Penang en laten ons door een frigo-ferry naar Langkawi varen. We zijn heel blij dat we er na 2,5 uur arriveren want onze tenen zijn ijspegels. Het duurt maar 2 seconden om weer op te warmen: enerzijds door de exotische temperaturen, anderzijds door de sfeer die Lankawi uitstraalt. We zijn er nog maar net and we like it already!

Onze woonst: een houten huisje op het strand! We zwemmen, zonnen, rapen schelpen en doen ne keer zottekes: we hijsen ons in een beveiligingspak, we worden vastgeketend aan een boot, achter ons hangt er een parachute. Je raadt het al: parasailen! Net voor het vertrek roepen we allebei “we have to pee!” maar de boot is al vetrokken en lopen is de enige boodschap. We zweven 20m boven de zee, het uitzicht is magnifiek. Na 3 minuten is 't al gedaan met zweven, voeten op de grond.. De landing verloopt jammer genoeg niet zoals gepland. De wind keert waardoor de parachute toeklapt en we veel minder zacht en elegant landen dan de bedoeling is. Ellen breekt de val met haar knie waarna we enkele meters de zee in worden gesleurd. Ouch.. Pijnlijke affaire. Zelfs een gekneusde knie kan de pret niet bederven.. we're ready for some sunset-coctails on Lankawi-beach.. Happy hour, happy us! Dit komt toch heel dicht in de buurt van het perfecte vakantieplaatje. We worden vrienden met de lokale “juwelier” (zo'n rasta-mannetje met een kralen-kraampje). Hij leent zijn materiaal en ervaring even uit en na een klein uurtje lopen we naar onze hut met zelfgemaakte schelpen/kralenkettingen. De volgende dag doen we het rustig aan maar 's avonds is het tijd voor actie. De juwelen-vrienden nemen ons mee naar 'Babylon', een strand-bar met Reggae-muziek en Reggae-volk.. We vinden ons Hollandse vrienden van Cameron Highlands terug en bulderen het hele strand bij mekaar. Na enkele pintjes en coctails zit de sfeer er dik in en we dansen met al onze vrienden de nacht tegemoet..

Met ons gat in de boter

Op vlak van communicatie klikt het niet meteen tussen de chauffeur en ons: hij verstaat ons niet en wij hem nog veel minder waardoor we OP een autostrade worden gedropt omdat hij ineens beseft wat we hem al 10 minuten willen duidelijk maken: we willen de ferry nemen naar Penang, niet de bus. Daar staan we dan, geladen als muilezels en we mogen zelf op zoek.. Topi service! Iedereen stuurt ons een andere richting uit en we lopen dus vele pijnlijke meters te veel.

Wat een contrast met de komende dagen: we worden als prinsessen onthaald bij Michel & Aldina, Yann & Maxim (familie van Astrid die hier woont): a room with a view, diner op het terras, witte wijn, echte handdoeken, DVD-tjs kijken van Sex and the City, een avondje met de kids, nog 's achter het fornuis staan,... De huiselijke gezelligheid doet ons deugd en we laden de batterijen helemaal op!

We snuisteren in de winkeltjes in Little India, proeven kruidige gebakjes en zijn onder de indruk van de va-et-vient in de Chinese tempel. De gelovigen branden wierook, offeren bloemen en papiertjes,... Wanneer we horen dat die papier-verbranding voor 'good fortune' is steken we zelf ook een blaadje of 10 in lichterlaaie! Wie weet wat er ons te wachten staat..

Penang heeft echt alles: zee, strand, bergen, véél cultuur en leuke winkels en dus massa's souvenirs.. We voelen ons helemaal thuis!

Tea Time in Cameron Highlands

Bob, onze gids, brengt ons naar de mooiste plekjes van Cameron Highlands. Dit gebied ligt op 5 uur rijden van Jerantut en ligt 2000m hoger (en vele grader frisser!). Voor 't eerst op deze reis toch een rillingske hier en daar. Onze eerste stop is de theeplantage van Miss Boh: zo leren we oa dat er eigenlijk maar 1 soort theeplant bestaat en dat de verschillende smaken ontstaan door gebruik van verschillende grootte van blaadjes of het mengen met aromaten. De theeplukkers zijn gast-arbeiders uit Indonesië die 120 kilo blaadjes per dag moeten plukken om rond te komen. We krijgen ook de tijd om door de plantage te wandelen maar daar gaan we al snel een paar keer op onze bek. We worden vergezeld door een goedlachs Hollands koppel en we lachen mekaar zonder gène uit. We wanen ons even de elfjes van Lord Of The Rings in het Mossy Forest. No time to lose want direct na de tour moeten we op de bus springen naar Penang. De travel-agent in het busstation is zo irritant dat we er bijna opspringen van colère..

Speedboten en everzwijn in Taman Negara

we bereiken het Nationaal Park Taman Negara via het water: een smalle lange houten boot heeft ons in een tocht van 3 uur in de jungle gebracht. Al die tijd zijn we omgeven door een bruine rivier met op de oevers metershoge jungle. We worden er stil van. En tegen dat wij stilvallen, dat vraagt toch wel wat indrukwekkende natuur. Onze eerste activiteit is een canopy walk, een wandeling tussen de boomtoppen op meterslange hangbruggen. Voor we echter aan het parcours kunnen beginnen, staat ons een pittige klim te wachten in de jungle. We zijn al half dood tegen we de 1ste hangbrug beklimmen. Het uitzicht maakt de inspanning meer dan goed. Op de terugweg worden we opgeschrikt door luid en snel hoefgetrappel: een dik everzwijn kruist ons rakelings.

Het zweet druipt van ons af, tijd voor afkoeling. We nemen als enige twee passagiers plaats in Ee's bootje en varen de spannendste boottocht van ons leven tegemoet. Hij neemt ons mee op de watervalletjes van de rivier en bestuurt zijn bootje zo dat wij na 3 minuten al volledig doorweekt zijn. Het mondt uit in een reuze-watergevecht tussen kapitein en passagiers maar ook de andere bootjes krijgen de volle laag. Wij nog meer want we zijn in de minderheid (2 – 14!). Dolle pret. Met natte kleren een uur op een airco bus is net iets minder dolle pret. 's Avonds eten we local food en supporteren tijdens een voetbalwedstrijd uiteraard voor de goeien!

Hel Hol

Kleine wasjes, grote wasjes, Olifantenwasjes