Alleeeeeeeeeeeeeez les Belges!!

Rode Duivel-fan ben je overal, ook aan de andere kant van de wereld. De Ambassadeur heeft dat ook begrepen en nodigt al zijn landgenoten in zijn residentie uit om samen de match op groot scherm te bekijken in zijn tuin. Daar zeg ik uiteraard geen nee tegen. Eens binnengluren bij Meneer de Ambassadeur, visitekaartjes wisselen om interessante werk- en privécontacten te leggen én de Rode Duivels aanmoedigen zodat ze het tot in Brazilië kunnen horen. I'm in. Samen met mij arriveert er een uitgelaten troep zotte mannen. Sfeer check.

Om 18u iedereen paraat voor de aftrap. Vlamingen, Brusseleirs, Walen, West-Vlamingen, Aziatische echtgenotes en Rwandese vrienden. Iedereen supportert voor rood, geel en zwart. Vlaggen en vuvuzela's. En gratis bier. Enkel jammer dat de zon nog fel schijnt en we geen bal (kleine woordspeling) kunnen zien.

Goal van de Algerijnen. Mijn buurmeisje kent er geen bal van (nog eentje) en vindt een penalty 'toch ni echt een echte goal??'. Het gemoed zakt een beetje onder 20°C (onder nul zou hier belachelijk zijn). Het wordt nog erger wanneer de stroom uitvalt en we letterlijk en figuurlijk in het donker zitten. Na 10 minuten duisternis kunnen we verder. En is het time. Niets gebeurd. We willen ons nog s bevoorraden van een fris pintje en wat blijkt.. Pintjes op. Oh-oh.. Ik denk dat er iemand morgen van Meneer de Ambassadeur onder zijn voeten gaat krijgen. Iemand die duidelijk niet gerekend heeft op een bende dorstige Belgen.

Tweede helft is het juichen en vlaggen zwaaien wat de klok slaat. En arriveert er op mirakuleuze wijze een verse lading koude pinten. Na de match komt een frietgeur ons tegemoet en hoor ik iemand zeggen 'Ik ruik België...'. We voelen ons hier helemaal thuis.