Dag 75, 5 april 2013

In het zwembad

Mens sana in corpore sano. Dat kan ik jammer genoeg niet in het Rwandees vertalen maar het concept blijft hetzelfde. Naast slapen, eten, rapportje schrijven en op de moto zitten in de zon is sporten geen slecht gedacht. Ik ben nogal een watterrat en vermits diepzeeduiken hier geen optie is (zie Astridstan in Indonesië) besluit ik het bij zwemmen te houden. Het openluchtzwembad van Hotel La Palisse biedt verkoeling op deze warme bedrukte dag. \'t is doeffes zou mijn mama zeggen.

Enfin, ik slier eerst uit in de modder, dan op een zandplek en bereik dan toch zonder open-been-breuk de moto. Na een fiks rondje onderhandelen brengt hij me naar La Palisse. Ik merk dat het zwembad aardig vol zit en ook qua kijklustigen zijn er heel wat opgedaagd. De aanwezigen zijn op enkele uitzonderingen na van het mannelijke geslacht en bevinden zich in de leeftijdsklasse tussen de 25 en 40 jaar. En mooi gespierd zijn ze meestal ook. Sommigen hebben ook een gouden ketting. Dat is een beetje jammer.

Omhuld in een grote handdoek en met mijn tas over mijn schouder komt ik het paskotje uit. Ik loop naar de rand van het zwembad en zet mijn tas neer. Alle blikken op de muzungu gericht want die mannen weten ook: die handdoek moet ze laten vallen. Dat is een momentje waarop ik me afvraag waarom ik zo graag Nutella eet en waaroop ik me voorneem om er minder van te eten.

Daar sta ik dan. Treuzelen maakt het alleen erger. Gewoon doen. Niet denken dat er 140 ogen kijken. Handdoek op de stoel leggen, naar het trapje stappen, zo elegant mogelijk het trapje afdalen en beginnen zwemmen. Voila. Eens in het water voelt het zalig!

Ik probeer baantjes te trekken maar de Rwandese zwemmer heeft dat idee niet begrepen. In alle mogelijke zwemstijlen doorkruisen ze in alle mogelijke richtingen het zwembad. Armen en benen ontwijken waar het kan. Incasseren waar het moet. Ondertussen zijn er ook 3 cassanova\'s die de mogelijkheden van de sprinkplank uittesten. Ze zijn echt overal: links, rechts, voor, achter en onder mij.

Na een half uurtje slalommen rust ik even uit in het diepe stuk van het zwembad. Beduidend rustiger dan het ondiep waar 6 volwassenen de breedte overzwemmen voor de zwemles. Ik geniet van de zon en hang een beetje te hangen. Plots zie ik 6 van die ketting-kerels op me afkomen. Ze zwemmen een wedstrijd en blijkbaar ben ik het doel. Ze spatten dat het een lieve lust is maar echt rap gaat het niet. Ik neem de proef op de som en daag ze uit voor een wedstrijdje richting ondiep. Ik haal mijn beste schoolslag boven. Ik zwem zo rap dat mijn zwembroek een beetje afzakt. Prioriteit is de overkant, niet de zwembroek. Doorzwemmen. Victory is mine.

Met opgeheven hoofd en afgezakte zwembroek hijs ik mezelf het trapje op.