Dag 70, 1 april 2013

Groot Nieuws.

Vorige week donderdag had ik een gesprek met de regionale Caraes-coördinator Frank. Een Nederlander die hier al 20 jaar woont en werkt. Die kent het klappen van de Rwandese zweep. Ik vertelde hem kort over mijn ervaringen op de kinderafdeling. Dat de taalbarrièrre een groot probleem is. En dat ik geïntroduceerd ben als stagiair. Ai, zegt hij. Eens stagiair, altijd stagiair. En dus volgens hen onwetend en beginner in het vak. Ik zeg dat ook de relatie met hoofdverpleegkundige Soeur Rozette niet van een leien dakje loopt. Wat heb ik toch altijd met (of tegen?) mijn bazen... Frank besluit om het over een andere boeg te gooien en stelt voor dat ik een \'handleiding tot de kinderpsychiatrie\' schrijf. Organisatie, infrastructuur, contact met de patiënten.. De hele reutemeteut. En in dezelfde moeite ook een programma met uitgewerkte activiteiten en methodologieën. Dan kunnen we dat implementeren in Kigali, Goma en Burundi. Daar krijg je 2 weken tijd voor. En dat mag van thuis uit gebeuren. En misschien kan je nadien 2 weken naar Burundi gaan om te helpen bij de opstart van een kinderpsychiatrie? Hallelujah. Groot Nieuws noem ik dat.

Het Paasweekend heb ik doorgebracht aan en in het zwembad, op de markt, aan de bbq en aan tafel, op zoek naar paas-eitjes in Sander en Daan hun tuin en op de dansvloer. Daar vond een bijna-te-zot-om-waar-te-zijn ontmoeting plaats. Het gaat als volgt. Zaterdag in de vroege uurtjes. We dansen de laatste energie uit ons lijf. Naast ons staat een groepje van 4 muzungu\'s hetzelfde te doen. We kunnen niet plaatsen waar deze mensen vandaan komen en we besluiten een spelletje nationaliteitje-raden te spelen. We gokken op Duits, Frans en Amerikaans. We checken bij de dansers maar \'t is mis. Mijn buikgevoel zegt me dat het Belgen zijn. Bam! In de roos. Ik pik een Brabants (aah..mijn roots), een Gents (aah..mijn thuis) en een West-Vlaams (het mooiste van allemaal) accent op. Het zijn stagiairs geneeskunde. De Brabander is benieuwd waar ik vandaan kom en wanneer ik \'Merchtem-City\' zeg valt zijn mond open. Merchtem?? Ik ben van Opwijk! OPPEK!? We ontdekken dat we een paar gemeenschappelijke vrienden hebben. Surreëel dansvloer-momentje..