Amahoro Island

Ik heb de smaak van weekend-tripjes te pakken en de week erop zit ik weer op de bus, deze keer richting Kivu-meer! Ik moet wachten tot Umuganda afgelopen is, de maandelijkse verplichte gemeenschapsdienst van 8u tot 11u, maar eens de straten gekuist zijn, de putten in de weg gevuld en de brommertjes weer beginnen rijden, ben ik op weg! Het is een prachtige rit. Na iedere heuvel verschijnt er weer een nieuwe. En nog een. En zo gaat het 3 uur lang door. Het zijn er ongetwijfeld meer dan duizend zoals \'het land van duizend heuvels\' doet vermoeden. Wanneer ik aan mijn buur vraag of iemand ooit geteld heeft hoeveel heuvels Rwanda écht telt, kijkt die me verbaasd aan. Dat is blijkbaar een bizarre vraag.

In Kibuye heb ik afgesproken met Sander en Daan, 2 Noorderburen die op de Nederlandse Ambassade werken en die we vorig weekend ontmoet hebben. Lucie, mijn huisgenote arriveert 10 minuutjes na mij. Die heeft met de scouts Umuganda gedaan aan het meer en was dus al in de buurt. Leuk toeval. De 2 Nederlanders hebben nog 3 vriendinnetjes meegebracht uit Colombia, Zweden en Nederland. Samen vormen we een jolige bende. Gelukkig maar want het eten laat 2 uur op zich wachten..

De volgende dag boeken Lucie, de Hollanders en ik een bootje naar Amahoro Island, Vredeseiland, op het Kivu-meer. Op weg naar de boot horen we een kerkkoor. Een bocht lager zien we een klein kerkje aan de oever van het meer. Hier zijn 11 000 mensen gedood. Op 3 uur tijd. Dat zijn er 3600 per uur. 60 per minuut. Of 1 per seconde. Ondanks dat ik al enkele gelijkaardige verhalen heb gehoord kan ik dit niet vatten.

Eens op het water laten we bat-island aan ons voorbij gaan. Een mega vleermuizen-kolonie bezoeken. Thanks but no thanks. Vaar mij maar meteen naar Amahoro Island. We meren aan voor enkele uurtjes pure ontspanning: beetje zwemmen, beetje zonnen, nog een beetje zwemmen, beetje opdrogen. Zoiets. Dat vind ik top. Op de terugweg naar Kigali zitten 5 gebruinde/verbrande tevreden muzungu\'s.