Nog een paar uur en ik neem voor de allerlaatste keer de bus naar de luchthaven. Altijd een rare dag, de laatste. Wachten, denken aan alles wat geweest is, het spijtig vinden om mensen en plekken achter te laten, dankbaar zijn voor dit grote avontuur, dromen van wat mij thuis te wachten staat, ernaar uitkijken om iedereen 1000 knuffels te geven, hopen dat ik de dingen die ik geleerd heb ook in Belgie nog weet. Veel emoties gieren door mijn lijf. Constant op de klok kijken en het uur van de vlucht nog maar 's checken.Dit is de laatste rechte lijn naar huis.

Na 11 vluchten, 7 eilanden en 32 vreemde bedden kom ik morgen eindelijk thuis.121 dagen Astridstan. Wat een reis. De gedachten die vandaag door mijn hoofd schieten gaan van tempels tot olifanten en van haaien tot kokosnoten. En alles daartussen. De speciale mensen die ik heb ontmoet bijvoorbeeld. Er hebben er een paar mijn hart gestolen. Ik zal dus nog 's moeten komen om het terug te vragen. En hoe die mensen SAMEN leven, dat is mooi om naar te kijken, tussen te zitten en een deeltje van uit te maken.

Maar ik moet niet heiliger zijn dan de paus, ik heb me vaak ook fameus geergerd. Aan de toetsenborden bijvoorbeeld, waarmee je geen trema kan zetten in woorden als geergerd. Of aan de stank en de vuiligheid. Zure bedden, degoutante badkamers, open riolen, rochelende mensen. Of aan de 'economie': voor hoeveel geld ik opgelicht ben, ik wil het niet weten. Of aan het afval-beleid 'heb je afval, gooi het vlug op straat'. Of aan mensen die mij iets wijsmaken omdat ze het antwoord op de vraag niet kennen. Of aan de electriciteit die uitvalt of de printer die het weer niet doet. En aan het feit dat niemand kan zeggen wanneer die printer het wel weer doet. Ik ben hier enorm getraind in momentjes-waarin-je-best-flexibel-en-rustig-reageert.

Bij deze nog een grote DANKJEWEL aan: mijn mama die mijn financieen in de gaten hield, Lore voor het bedenken van de blognaam, alle vrienden en familie op het thuisfront voor de mails, reacties op de blog, smsjes, skype-babbels,... dat is zooooo fijn als je ver weg bent!

Tot heel vlug,

nog een laatste dikke kus uit Astridstan