De volgende ochtend is het minder gezellig.. afscheid nemen van kleine Mollie (aka Amy), Fabrice, Ibu, Lina, Matthew, de mannen van eco dive en Amed. Net als ik wil vertrekken besluit Amy om mij niét los te laten, het draait randje kantje op een bleit-scène uit (van Amy maar ook van mij) maar ik hou me sterk en loop flink door naar het minibusje dat me staat op te wachten. Op de fast boat naar The Gili's (3 eilandjes naast Lombok) denk ik dat ik een top-zitje veroverd heb: op de 1ste rij naast de kapitein. Na enkele seconden wordt het mij snel duidelijk waarom deze plaats nog vrij was: je wordt er haast levend gekookt achter dat glas! Het zweet loopt over mijn hele lijf in straaltjes naar beneden maar ik ben geen miet en ik wil van geen wijken weten. Eens aangekomen op Gili Air (ondertussen ben ik 'bien cuit') valt me de rust van dit eilandje meteen op: geen honden, geen auto's, geen brommers. Enkel zandwegjes met een paar kippen, paard-en-karretjes en enkele fietsen. En bungalows en eethuisje voor de toeristen natuurlijk.. ik vind een nieuwe thuis in 'Youpy' (joepie!), als een mens daar al niet blij van wordt! Ik spendeer de namiddag met wandelen (van het noorden naar het zuiden van het eiland is 't geflikt op 20 minuutjes), zwemmen, zonnen, iPodje luisteren, zonnecrèmeke smeren en veel water drinken. In mijn buitenbadkamer geniet ik van een deugddoende douche: ik schrob de combinatie van zand, zweet en zonnecrème eraf maar ik blijf zout proeven en blijf dus maar schrobben tot ineens mijn frank valt dat het water zout is! Later verneem ik dat er niet genoeg water op het eiland is en dat ze daarom deels zeewater in de leidingen pompen. Ook heel lekker om tanden te poetsen :). Ik leer Epul kennen die me de filosofie van het eiland verklapt: “it's a lazy island, you have to do lazy things”. Okeetjes, I can do that! Hij neemt me mee naar de turtle nursery waar hij me voorstelt aan Amanda, een gekwetste (mannelijke!) schildpad. Ik stel subtiel voor om een naamsverandering door te voeren maar Epul wijst mijn voorstel af want schildpadden zijn toch doof. Mm, goed punt. Amanda is enkele jaren terug in een vissersnet verstrikt geraakt en in plaats van het net open te snijden, besloten de vissers om de voorpoten af te snijden en het beest gewond weer het water in te gooien. Ongelooflijk. Epul en ik geven Amanda een wasbeurt door op zijn (haar?) schild te wrijven en het grappige is: die schildpad vindt dat tof want hij blijft ter plaatse liggen en heft zijn schild zelfs uit het water!! Zotjes.. Schildpadden schuren..

Puffen en zweten.. ik check de tijd. 6u34. De ventilator doet het niet meer. Geen electriciteit. Ik zwier mijn schuiframen open en hoop op een briesje om nog enkele uurtjes te kunnen slapen..