Amy en ik zijn volledig aan het losgehen op 'Onder moeders paraplu' wanneer Fabrice thuiskomt en aankondigt dat hij nog een verrassing heeft: om mijn verblijf in Amed in schoonheid af te ronden en om me te bedanken voor alle quality time met Amy neemt hij me nog een laatste keer mee om te gaan duiken. Handig hé..vrienden zijn met de duik-instructeur :). We besluiten voor een deep dive te gaan en ik kan u verzekeren, hou u vast aan uw bretellen.. Na 10 minuten botsen we op een schildpad en dat is helemaal de kers op de taart. De duik is op dat moment al 200% geslaagd! Enkele luchtbellen verder bereiken we 'the wall', een metersdiepe muur, recht naar beneden. We duiken er letterlijk af en gaan met ons hoofd eerst. Gewoon, into the blue.. Ik voel de druk in mijn oor toenemen tot het echt pijnlijk wordt en blijf een beetje hangen. Ineens voel/hoor ik de verlossende 'PLOF' en daal ik verder af. Op de bodem (je leest het goed: op de bodem van de zee, hoe zot is dat?) bekijk ik Fabrice zijn duik-computer: 45,2 meter! Effe schrikken maar vooral effe kalm blijven. 20 minuten later ademen we weer gezonde zeelucht.. We zijn allebei sprakeloos maar das niet erg.. op sommige momenten is stillekes genieten zeer ok.

En net als je denkt 'wat een dag, ik ben toch ne chancard!' komt er nog een verrassing uit de lucht vallen! Fabrice trakteert Matthew (pannekoeken en freedive man) en mezelf op een etentje bij Sails, hij heeft zelfs voor een chauffeur gezorgd! De menu biedt een paar toppers aan dus probeer ik de anderen in hun keuze te manipuleren om van véél dingen te kunnen proeven.. en dat lukt! Ik drink witte wijn, eet feta en steak en puree en dat is allemaal zo lang geleden en zo lekker..