Astrids enthousiaste duikverhalen maken Ellen warm om het zelf ook s te proberen in de diepe blauwe zee. Met 7 snorkelaars, 3 andere duikers, 2 instructeurs, een schipper, massa's materiaal en onszelf zit het bootje lekker vol. Na een half uur op de woeste golven bereiken we onze eerste dive site Koh Si. Astrid duikt het water in met de ervaren duikers onder leiding van halvegare Huw (gisterenochtend schrok die zich een bult wanneer hij bij het opstaan ineens een nieuwe tattoo op zijn borst ontdekte. Need I say more?). In het groepje zitten ook 2 zatten die voortdurend zoek raken en hun eigen koers varen. Twee (2!!!) Hawks Bill Turtles maken alles meeeeeeeer dan goed!

Dan een ander paar mouwen. Ellen. Ze krijgt instructeur Michael om voor haar te zorgen. De voorbereidingen aan boord lopen vlot maar in het water (Ellen noemt het de diepte = 5m) neemt de angst het over. Ze probeert Michael met alle mogelijke signalen te overtuigen om te stijgen maar geen sprake van. Michaels motto luidt immers 'you have to jump over your own shadow'. Ze raakt in paniek, snakt naar adem maar de ratio wint het van de emotie en ze weet zichzelf te kalmeren. Ondanks de doodsangsten is er ook een béétje genieten bij. Het verlangen om gewone lucht in te ademen wordt te groot en na 37 minuten keert ze als emotie-bom naar de oppervlakte. Bleek. Beven. En eindelijk met woorden kunnen zeggen hoe bang ze was. Het duurt gans de dag om te bekomen. De twijfel of ze de 2de duik wel zou aandurven slaat toe. Een mooie baai vormt het kader voor een lekkere thaise lunch, in tegenstelling tot alle andere maaltijden heeft Astrid de grootste appetijt en krijgt Ellen amper een hap door haar keel. Ondertussen heeft Ellen zich moed ingesproken om die tweede duik ook een kans te geven.

Astrid verlaat het zotten-groepje en sluit zich voor de volgende duik bij Ellen en Michael aan. Koh Talu is onze spot (voor Ellen: 'next place of horror')! Ondanks 1 begeleider aan iedere kant en de fascinerende onderwaterwereld (clownfish, boxfish, koralen, zee-egels, anemonen,...) blijft het een beetje aftellen tot we boven zijn. Ellen is een ervaring rijker, Astrid is apetrots want 13m is niet niks!

Terug op de veilige boot worden we geëvalueerd door Michael; hij vertelt ons dat dive-instructors een onderlinge code hebben om beginnende duikers te categoriseren. A goat (de hopelozen), a frog (degenen met potentieel want a frog can turn into a fish) en a fish (de naturals). In our story: a frog and a fish.

5 november houden we heel rustig: uitslapen, spelen met de lokale superschattige kindjes, souvenir shoppen, Thaise massage en uitgebreid dineren! And that's what we call a holiday!